Wat een vervelende situatie, zul je vast denken. Een duimpje geven, of een reactie hoe vervelend je het wel niet vindt voor de persoon in kwestie? Nee, STOP! Dat is wat je vooral niet moet doen.
Dit moet namelijk geen ‘kijk eens hoe zwaar ik het heb gehad’ verhaal worden. De meeste Nederlandstalige LinkedIn-gebruikers hebben dit soort verhalen namelijk al vaker voorbij zien komen. Vandaag maken we korte metten met dit soort emotionele, aandachttrekkende berichten.
Is dat niet een beetje grof, om mensen die het zwaar hebben gehad als aandachttrekkers weg te zetten? Nee, ik vind van niet. Weet je waarom? Iedereen heeft shit meegemaakt.
Wat is er aan de hand met LinkedIn?
Het gebruik van LinkedIn is de afgelopen jaren flink veranderd. In de basis gebruiken veel mensen het platform voor de standaard leuke berichtjes. Geslaagd voor je Bachelor? Delen die mooie foto! Connecten met nieuwe mensen die je op een netwerkevenement hebt ontmoet? Toevoegen! Pronken met die mijlpaal die je met je onderneming hebt behaald? Schrijf een dankbare post.
Anno 2023 is Linkedin flink veranderd. Tien jaar terug diende het platform vooral als digitaal CV waar je contact kon onderhouden met je netwerk. Inmiddels begint LinkedIn meer op een typisch social media-platform te lijken.
De lijst met voorbeelden is lang. Mooie vrouwen voorzien hun inspirerende posts bijvoorbeeld van Instagram-achtige foto’s – vaak zonder enige relevantie tot de inhoud van het bericht. Jonge stellen doen een oproep voor een woning in Rotterdam. Een business coach start een discussie over overgewicht – met honderden polariserende reacties in de comments.
LinkedIn is een platform geworden waar mensen slechts één ding lijken te willen: aandacht. Duimpjes, reacties, erkenning, bekendheid: alles is mogelijk met een mooie foto, een pijnlijke discussie of tot slot een emotioneel verhaal.
Hoe zit het met die emotionele verhalen?
Oké, even terug naar die zielige basisschool-situatie. De kans is groot dat je dit verhaal een keer voorbij hebt zien komen. De persoon in kwestie werd niet erkend op de basisschool en moest vervolgens naar het vmbo. Terwijl hij of zij eigenlijk veel meer had gekund. “Maar kijk eens wat ik heb gedaan? Ik ging eerst naar mbo, toen naar hbo en deed toen mijn master. Het zat allemaal tegen, en toch heb ik mezelf bewezen! Dus aan iedereen: blijf in jezelf geloven!”
Goed verhaal, lekker kort. Bij dit soort mensen is het altijd de vraag wat ze hier nou precies mee willen zeggen. Is het echt zo dat ze anderen willen inspireren, zoals er vaak in de post vermeld wordt? Of is het een schreeuw om aandacht?
Het kan een beetje van beide zijn, toch ben ik ervan overtuigd dat het vaak het laatste is. De meeste mensen willen gewoon erkenning van de wereld. Likes en complimenten geven ons namelijk een heerlijk gevoel.
Wat is er mis met dit soort berichten?
Niet erkend worden kan een ontzettend vervelend gevoel geven. Als je op jonge leeftijd het idee krijgt er niet bij te horen, of niet goed genoeg te zijn, kan dat op de lange termijn impact hebben op je zelfbeeld. Niemand zal dit ontkennen.
Dat gezegd hebbende, noem ik een aantal zaken die elke twintiger en dertiger in zijn of haar oren moet knopen:
- Het leven is soms niet eerlijk
- Je krijgt niet altijd wat je wilt
- Zielig gevonden worden brengt je nergens
- Zelfmedelijden is zelfverwonding
Het kan goed zijn dat je als kind graag naar het vwo wou. Dat was misschien op dat moment jouw perceptie van intelligentie. Of wellicht had je een meisjesdroom om kinderarts te worden.
En wat gebeurt er als jouw schoolcijfers hier niet naar zijn? Dan behoor jij volgens de criteria niet op het vwo. Want op het vwo leer je uit boeken. De meester of juf geeft dus advies voor het vmbo.
That’s life. Vervolgens ben je jouw eigen route gaan bewandelen. Mbo, hbo, master: als ambitieus individu ben je doorgegaan met studeren. Bravo!
Goed gedaan. Laten we alleen niet doen alsof je jouw hele leven bent benadeeld. Weet je wie dat wel zijn? Mensen die onterecht vastzitten. Of vluchtelingen die vanwege hun politieke voorkeur het land moeten verlaten.
Wat kan je beter doen in deze situatie?
Tegen de emotionele aandachtzoeker op LinkedIn, die de termen vmbo, mbo, hbo, master of enige variatie daarvan wil gebruiken om zichzelf op de borst te kloppen, zeg ik het volgende:
Niemand heeft je gedwongen deze route af te leggen. Je hebt zelf voor dit pad gekozen en daar mag je trots op zijn.
Zet het vmbo en het mbo niet weg als een soort instituut voor laaggeschoolden. Ja, na het mbo ook nog een hbo en een masteropleiding volgen, vereist een bepaalde mate van discipline. Maar heel eerlijk: er zijn flink wat mensen in Nederland die deze route hebben afgelegd. Het toont commitment, hard werken en vooral een lange termijnvisie. Laten we vooral niet doen alsof je vanaf death row tegen het Amerikaanse rechtssysteem vecht.
Plaats vooral een foto van jezelf met dat bachelordiploma of die Master of Science die je eindelijk hebt gehaald. Geloof mij, dan krijg je voldoende duimpjes en waardering. Maak er geen zielig verhaal van, want je bent geen slachtoffer.